χατμάνος

και χετμάν και χετμάνος, ο, Ν

(στους Κοζάκους)

1. τίτλος συγγενής προς αυτόν τού αταμάνου

2. φρ. «χετμάν βιέλκι» — ο ηγέτης τών στρατιωτικών δυνάμεων και ο διοικητής στο πεδίο τής μάχης, όταν απουσίαζε ο βασιλιάς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. hetman < πολων. hauptman < γερμ. Hauptmann «λοχαγός»].